შეჯიბრი შემდეგ დღეს განახლდა. გუნდის წევრები საშინელ ტალახსა და გაუვალ ადგილებში შეუჩერებლად მიდიოდნენ, თუმცა
"ჩვენ გავხსენით ჩანთები და ბოლო ულუფა ამოვიღეთ. ხუთ ნაწილად გავყავით, რადგან არტური საშინლად ძალაგამოცლილი ჩანდა, თუმცა არ აპირებდა ჩვენს მიტოვებას."- ამბობს მაიკლი.
არტურმა გუნდთან ერთად 692 კმ გაიარა, თუმცა დანიშნულების ადგილზე მისასვლელად, ბოლო გამოცდა კაიაკინგის საშიშ მდინარეში იყო. შეჯიბრის ორგანიზატორებმა გუნდის კაპიტანი გააფრთხილეს, რომ არტურის წაყვანა მდინარეზე საფრთხეს შეუქმნიდა ძაღლსაც და გუნდის წევრებსაც. შვედების გუნდი ძაღლს სამუდამოდ დაემშვიდობა და კაიკაში (გასაბერი ნავი) ჩასხდნენ. როდესაც მდინარეში შეცურეს ძაღლი მათ გაჰყვა, თუმცა დინება მეტად სწრაფი იყო და არტურს უჭირდა ცურვა. მაიკლმა არ მიატოვა გასაჭირში მყოფი ცხოველი, მოკიდა ხელი და კაიაკზე აიყვანა.
"ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ ეს ძაღლი უკვე ჩვენი გუნდის წევრი იყო და არ უნდა გვეღალატა მისთვის. თუნდაც ეს სიცოცხლის ფასად დამჯდომოდა, მას გასაჭირში არ მივატოვებდი. მან გუნდთან ერთად ბოლომდე იბრძოლა. როცა ამოვიყვანე, სიცივისგან კანკალებდა. ჩემი თერმული მოსაცმელი მოვახვიე, რათა არ გაყინულიყო."-ამბობს მაიკლი.
როდესაც ყველაფერი დამთავრდა, ჯგუფმა სამხრეთ ამერიკის დატოვებამდე, არტური ვეტ-ექიმთან მიიყვანა. ის დასუსტებული და უძლური იყო, თუმცა უპატრონო ძაღლის ისტორია აქ არ დამთავრებულა. მაიკლმა გადაწყვიტა ყველა საჭირო საბუთის გაკეთება, არტურის შვედეთში წასაყვანად.
მართლაც ასე მოხდა, არტური დღეს არის შვედეთში, სადაც დროებითი გამოსაცდელი კარანტინი აქვს, შემდეგ მაიკლი მას სახლში წაიყვანს.
მართალია, შვედეთის გუნდმა ვერ გაიმარჯვა, თუმცა მათ შეიძინეს ერთგული მეგობარი არტურის სახით, ხოლო არტურმა "მოიგო პრიზი" - ახალი მოსიყვარულე ოჯახი.