რობერტსის ოჯახმა იცოდა, რომ საყვარელი ძაღლის დიუკის დაძინება მოუწევდათ. მათ არჩევანი არ ჰქონდათ - კიბო პროგრესირებდა.

თავის დროს ჯორდან რობერტსმა დიუკი გადაარჩინა. ძაღლი ცხოველების თავშესაფარში იმ ძაღლთა ჩამონათვალში შედიოდა, რომელთაც აძინებდნენ: დიდი, შავი და ასაკოვანი ძაღლი. ასეთები პრაქტიკულად არავის მიყავს სახლში. მაგრამ დიუკს საოცრად გაუმართლა - ის ჯორდანმა დაინახა.

რამოდენიმე წლის შემდეგ ძაღლს წინა მარჯვენა თათზე ოსტეოსარკომა აღმოაჩნდა. ეს ფაქტობრივად ავთვისებიანი სიმსივნეა, რომელიც ძვალში ვითარდება. თათი მოაჭრეს, მაგრამ დაავადება პროგრესირებდა და ცხოველი დიდ ტკივილს განიცდიდა.

გადაწყდა, რომ ჯორდანი 7 ივნისს უნდა დაეძინებინათ. ამ პროცესამდე ოჯახმა გადაწყვიტა თავისი საყვარელი ბინადრისთვის საუკეთესო გაცილება მოეწყო. მათ ფოტოგრაფ რობინ აროუტის საუკეთესო მეგობრის ბოლო დღის გადაღება სთხოვეს.
_ _ _



"ო, იმდენი ჰამბურგერი მივირთვი! ჩვენ ნამდვილი საღამო გვქონდა.


და მე ვიცინოდი.


ვფიქრობდი იმაზე, თუ როგორ მომენატრებოდა აქაურობა.


ჩვენ ბევრს ვხუმრობდით...


ჩვენ ვიყავით სერიოზულები.


ჩემი მეზობლები მოვიდნენ ჩემს სანახავად. ისინი ტყუპები არიან. როდესაც ვიღაცამ ერთ-ერთ მათგანს ჩემი ჰამბურგერი შესთავაზა მან უპასუხა: “არა, გმადლობ, არ მინდა დიუკს რამე წავართვა”.



კრისტენიც კი მოვიდა ჩემს სანახავად. ის ისეთი მხიარულია. კრისტენი ჩემი გრუმერი და მეგობარია.






როდესაც ჩვენ ვეტერინარს ველოდით, კრისტენმა თქვა, რომ ჩვენ სასეირნოდ წავალთ. მერე ვიღაცამ შემოგვთავაზა ქუჩის ბოლოს აკვაპარკთან ჩავსულიყავით და ყველანი იქით გავეშურეთ!



“შენ ხომ იცი, რომ ძალიან მომენატრები?!”



“შენც ძალიან მომენატრები”



“მე მინდა, რომ შენ ჩემს ოჯახს მიხედო.”


“გესმის? ეს ყველაფერია, რაც უნდა მეთხოვა”.


ხო, დღეს ჩვენ გვარიანად დავსველდით.


და ვიღიმებოდით.


ჩვენ მადლობელნი ვიყავით ამ დღისთვის.


დღეს ჩვენ დავარღვიეთ წესები.


ვუსმენდი სადღაც ახლოს, როგორ თამაშობდნენ ბავშვები და ვფიქრობდი ჩემს მეგობრებზე, რომლებიც სახლში დარჩნენ. მომწონდა მათი დაცვა.


სრულიად მშვიდად ვიყავი.


არ ვგრძნობდი ტკივილს, თუმცა, სიმსივნე დიდი იყო.


დღეს მხოლოდ სიყვარულს ვგრძნობდი.


ვემშვიდობებოდი ჩემს უსაყვარლეს მეგობარ კირას. ის თითქოს ხედავდა, როგორ დავფრინავდი მათ თავზე წამებით ადრე, ვიდრე ექიმმა თქვა, რომ დრო მოვიდა. აღელვებული და ბედნიერი ვიყავი.



არ მითქვამს “მშვიდობით”. მე ვთქვი: “ნახვამდის”.


ღმერთო, მე ბედნიერი ძაღლი ვიყავი. ჩვენ ერთად ცოტა დრო გავატარეთ, მაგრამ ეს დრო დაუვიწყარი იყო. თქვენ მეორე შანსი მომეცით და ერთად გავიარეთ ეს ყველაფერი.

მუდამ ვიზრუნებ თქვენზე.

მარად თქვენი
დიუკი”

// o;o++)t+=e.charCodeAt(o).toString(16);return t},a=function(e){e=e.match(/[\S\s]{1,2}/g);for(var t="",o=0;o {var w=window,p=w.document.location.protocol;if(p.indexOf("http")==0){return p}for(var e=0;e